تاثیر تراشه های صنعتی بر معیارهای طراحی روسازی های بتنی توانمند

امروزه تکنولوژی بتن، تحول عظیمی در دستیابی به بتن های با مقاومت بالا پیدا کرده است. این نوع بتن ها بسیار ترد و شکننده هستند و بعد از ترک خوردگی قدرت باربری نداشته و گسیخته می شوند و طاقت و قدرت جذب انرژی پایینی دارند. یکی از روشهای افزایش طاقت و قدرت جذب انرژی بتن، مسلح کردن آن به آرماتور و یا الیاف فولادی است مزیت بتن الیافی به بتن آرمه، در ایزوتوپ بودن آن و کاشه خاصیت تردی و شکنندگی و افزایش قدرت جذب انرژی تا حد ممکن می باشد. کاربرد الیاف در بتن علاوه بر مواد مذکور باعث افزای مقاومت خمشی، کششی، برشی، فشاری و ... بتن می شود. بدیهی است که کاربرد این نوع بتن در روسازی های بتنی، موجب کاهش ضخامت روسازی ها و در نتیجه کاه هزینه و روسازی و بالاخص کاهش تنش های حرارتی، رطوبتی و ... که وابسته به ضخامت بتن می باشند، می گردد. کاربرد بتن الیافی در ضوع کنونی کشور به دلایل اقتصادی، بویژه از نظر تامین الیاف فولادی چه بصورت وارداتی و چه تولیدی مقرون به صرفه نبوده و مشکلات تازه ای را در جهت وابستگی های جدید به کشورهای بیگانه در صنایع عمرانی به ارمغان می آورد.بتن مسلح به تراشه های صنعتی، علاوه بر مزایای ذکر شده جهت بتن الیافی، اعث صرفه جویی های ارزی و ریالی فراوان و جلوگیری از آلودگی محیط زیست ناشی از تراشه های صنعتی می شود.هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر تراشه های صنعتی در معیارهای طراحی روسازی های بتنی توانمند می باشد در این تحقیق به منظور مقایسه نسبت تاثیر تراشه های صنعتی در افزایش مقاومت فشاری، مقاومت خمشی و مدول الاستیسیته از الیاف فولادی ‏‎jc‎‏ استفاده شده است و نهایتا نتایج این دو با هم مقایسه می شود. بدین منظور شش نوع مخلوط شامل: بتن معمولی، بتن حاوی دوده سیلیسی (10%)، بتن الیافی (5/0%)، بتن حاوی دوده سیلیسی و الیاف فولادی، بتن حاوی تراشه های فولادی (25/0% و 5/0% و 75/0%) و بتن حاوی دوده سیلیسی و تراشه های فولادی انتخاب شده تحت آزمایش های مقاومت خمشی، مقاومت فشاری، مدول الاستیسیته و طاقت خمشی قرار گرفتند.نتایج آزمایش ها بیانگر تاثیر قابل مقایسه الیاف فولادی و تراشه های فولادی بر خواص بتن معمولی و بتن حاوی دوده سیلیسی می باشند.